HippoCampus
Instituut voor Equitherapie en Hippische Sportpsychologie

Waarom kwaliteitsbeleid noordzakelijk binnen AAT


Alles nep of kan het paard  tot co-therapeut worden?

Ontwikkelen, ondersteunen, bevorderen en genezen met behulp van het paard is mogelijk – indien door deskundigen aangeboden.
 
Dr.Ulrike Thiel
 

Namens de Nederlandse Stichting Helpen met Paarden wil ik graag reageren op recente publicaties over " Paardentherapie”  en Coaching met Paarden. Wij, die  sinds 10 jaar een zeer gedegen opleiding tot Equitherapeut SHP (beschermde merknaam) aanbieden en een internationaal getoetst kwaliteitsbeleid voeren, vinden het zeer gevaarlijk, indien mensen, die over geen opleiding in het begeleiden van processen met ondersteuning van het paard beschikken, dit aanbieden en uitvoren,

Op talloze homepages bieden zelfbenoemde  ervaringsdeskundige " specialisten voor paarden en mensen” ’ hun diensten aan. Een nadere analyse van deze internetsites, toont aan dat kennelijk therapie met het paard  op het moment een hoge marktwaarde heeft, gezien er een behoefte aan alternatieve methoden in de therapeutische, pedagogische en psychosociale sector  bestaat. Momenteel lijken managementtrainingen, ontwikkeling van het leidinggeven aan mensen, en esotherische zelfontdekkingsseminars met paarden een enorme ‘hit’ te zijn.

 
Hoe  positief het  groeiende interesse in  Animal Mediated Therapy (AMAT) ook voor de serieuze Equitherapeut is, die de waarde van het paard in een therapeutische context uit wetenschappelijke beschouwing en eigen ervaring als therapeut kent en  waardeert, ze geeft toch reden tot bezorgdheid. Deze opleving van het paard in zijn functie als  "spiegel van de ziel”  leidt helaas ook tot inzet van het paard,  die ongepast, gevaarlijk en ethisch niet te verantwoorden is.

Naast zuiver economische treffen we ook andere oorzaken aan van onkundig tot dubieus ‘gebruik van het paard’. Omdat het paard niet alleen op toekomstige cliënten, maar ook op meer of minder goed opgeleide zelfbenoemde ‘helpers’ een grote  aantrekkingskracht heeft, is het vaak enthousiasme in combinatie met weinig voorkennis die – soms met de beste intenties – tot een onserieus, want ondeskundig aanbod leidt. Daarbij komen helaas nog aanbieders, die hun eigen problemen met de hulp van cliënten en paarden onder controle proberen te krijgen, en beide zo gezien voor hun eigen doeleinden misbruiken.

 

In mijn eigen praktijk wordt ik met slachtoffers van diverse als onverantwoordelijk te beschouwen ‘paardentherapieën’ of ‘zelfontdekkings-‘, ‘angst-‘ of ‘leiderschapsworkshops’ geconfronteerd, die tot psychische of lichamelijke schade geleid hebben.

Zo gezien kan het paard als ‘spiegel’ ook gevaarlijk worden, Want het paard op zich is nog geen therapeut. Hij beschikt over zeer relevante eigenschappen en de bereidheid met de mens samen te werken om hem een spiegel voor te houden. Maar dat pas in samenspel met een kundige therapeut, een systematisch therapieconcept en de juiste randvoorwaarden. Dan pas kan het zijn vaardigheden ontplooien en  een wezenlijke factor in het therapeutische proces tot een  niet-menselijke co-therapeut worden.
 

Wat onderscheidt  serieuze Animal mediated assistance and therapy  (AMAT ) zoals aangeboden door specialisten van allerlei pogingen met het paard als spiegel te werken zonder over de nodige  technische, theoretische en ethische background. te beschikken?

 
Ondermeer zijn dat gecertificeerde Equitherapeuten SHP, die allemaal een opleiding en beroepspraktijk in een basisberoep uit de hulpverlening, een hippische kwalificatie  en een pittige twee jaar durende aanvullende opleiding tot Equitherapeut van rond 600 uren met zelfervaring, supervisie, intervisie en praktijkprojecten doen. Onze Stichting hanteert een gedegen kwaliteitsprofiel van de Equitherapeut. Dit profiel wordt in de opleiding verworven en voor uitreiking van het diploma getoetst. Equitherapeuten SHP hanteren een, door hun basisberoep en de richtlijnen Equitherapie SHP  gecombineerd degelijk behandelmodel en verplichten zich aan een ethische code tegenover cliënt en paard, die hun naleven..
 
 
Afsluitend wil ik het volgende benadrukken:

Het paard spreekt ons niet alleen met alle zintuigen aan, het kan ook zijn sporen in ons zelf achterlaten. Of deze sporen aangenaam of onaangenaam, rustgevend of verontrustend, bevorderlijk of schadelijk kunnen zijn, is afhankelijk van de context waarin we deze ervaringen opdoen, in welke samenhang we hen plaatsen en hoe we ze kunnen verwerken. Equitherapie is erop gericht de ervaringen met het wezen paard systematisch te gebruiken om positieve sporen te genereren, die wanneer ze op de juiste manier verwerkt zijn, zelfs op lange termijn de levenskwaliteit van de cliënt kunnen verbeteren.